Sztuka neolitu i brązu

Rewolucja neolityczna polegała na udomowieniu zwierząt, upowszechnieniu hodowli zwierząt i uprawy roślin. Ludzie wiedli osadniczy tryb życia, architektura domostw była prymitywna (np.szałasy), jednak architektura sakralna niezwykle imponująca. Były to pierwsze budowle monumentalne. Rozwijała się też sztuka mobilna (figurki, ozdoby, naczynia), wzbogacona o sztukę zdobniczą (ornament). Pojawiły się też kamienne posągi bóstw, tzw. idole.


SZTUKA MOBILNA

• ceramika, ozdoby, rzeźby, początki architektury, sztuka zdobnicza
• naczynia z gliny, narzędzia, broń, biżuteria
• doskonalenie narzędzi, pierwsze osady w żyznych deltach rzeki

SZTUKA ZDOBNICZA:

Najpopularniejszą formą sztuki dekorującej był ornament, który zawsze pozostaje w ścisłym związku z przedmiotem, który zdobi. Obiega w postaci pasów naczynia, pokrywa powierzchnię przedmiotów, podkreślając ich naturalny kształt i wyodrębniając charakterystyczne miejsca. Podstawą każdego ornamentu jest element powtarzalny - motyw. Motywy ornamentalne były różne: abstrakcyjne o charakterze geometrycznym lub organicznym przedstawiające dekoracyjnie uproszczone postacie ludzkie i zwierząt.

IDOLE

Uproszczone kształty, zaledwie kojarzą się z postacią ludzką lub zwierzęcą. Uogólniona forma, brak inspiracji przyrodą. Nasuwa się wniosek, że od schyłku paleolitu sztuka znów przeszła ewolucję w kierunku od naśladowania natury do wyrażania idei, od odwzorowywania do silnego jej przetworzenia. Rzeźby tworzone w III i II tysiącleciu p.n.e. przez mieszkańców greckich Cykladów. Wszystkie pokazane figurki są z marmuru.

idol wiolinowy