Wenus - czyli paleolitu część V

Wenus z paleolitu nazywane są posążki przedstawiające postać kobiety z przesadnie uwydatnionymi piersiami, brzuchem, udami bądź waginą - atrybutami kobiety brzemiennej. Najprawdopodobniej były to wizerunki bogini związanej z kultem płodności, która sprawowała opiekę nad kobietami.

Wenus z Willendorfu

Znaleziona w 1908 roku podczas prac drogowych w miejscowości Willendorf w Austrii, przez robotnika Johanna Verana. Zidentyfikowana i opisana została przez Josepha Szombathy'ego jako pochodząca z okresu oryniackiego. Wyrzeźbiona jest z kamienia kredowego, nie występującego w tej okolicy i pomalowana czerwoną ochrą (naturalny, trwały barwnik ziemny pochodzenia mineralnego). Zamiast głowy posiada coś na kształt pszczelego ula. Oryginał znajduje się w Muzeum Naturhistorisches w Wiedniu.

Wenus z Hohle Fels

Nazywana też Wenus z Schelklingen, znaleziona została w 2008 roku w jaskini Hohle Fels koło Schelkingen. Figurka datowana jest na 35-40 tysięcy lat temu (okres górnego paleolitu, być może kultura oryniacka). Zamiast głowy posiada obrączkę, bardzo możliwe, że była noszona jako amulet. Jest to najstarszy, niekwestionowany przykład prehistorycznej Wenus.

 Wenus z Brassempouy 

Jest to miniaturowe (3,5 cm wysokości) popiersie kobiety wykonane z kości słoniowej, datowane pomiędzy 31-24 tys. lat p.n.e. (górny paleolit). Została znaleziona w jaskini Grotte du Pappe niedaleko miejscowości Brassempouy we Francji.

 

Wenus Impudique

Pierwsza odnaleziona prehistoryczna statuetka Wenus. Odkrycia dokonał w 1864 roku, archeolog Markiz Paul de Vibray, we Francji. To on pierwszy nazwał ją ''Wenus'', dzięki niemu zaczęto nazywać tak wszystkie inne statuetki.

Wenus z Lespugue

Odnaleziona w 1922 roku przez Rene de Saint-Perier w jaskini Rideaux, koło Lespugue u podnóży Pirenejów. Figurka posiada wyjątkowo przesadzone kobiece proporcje. Niestety, podczas wydobycia została uszkodzona.

 

Wenus z Dolních Věstonic

Znaleziona została w miejscowości Dolní Věstonice na Morawach, w Czechach 13 lipca 1925 roku w warstwie popiołu, w dwóch częściach. Datowana jest na okres kultury graweckiej (ok. 26,000 tys. lat wstecz). W 2004 roku na skanie tomograficznym zauważono odcisk palca dziecka pomiędzy 7 a 15 rokiem życia. Wraz z kilkoma innymi znalezionymi na Morawach figurkami, jest to przykład najstarszej ceramiki na świecie. Wykonana jest z gliny, a wypalana była w stosunkowo niskiej temperaturze.

 Myślę, że to najbardziej znane i potrzebne przy nauce historii sztuki przykłady paleolitycznych Wenus. Jeśli ktoś byłby zainteresowany dalszym poszerzaniem tego tematu, proponuję zapoznać się z:

• Wenus Ocicką (jedyną znalezioną w Polsce)
• Wenus z Tan-Tan (uznawaną przez większość naukowców za najstarszy zabytek wytworzony przez człowieka)
• Wenus z Laussel (płaskorzeźba paleolitycznej Wenus)